श्रीराम की दी हुई अंगूठी हनुमानजी ने नीचे फेंकी
त्रिजटा सन बोलीं कर जोरी । मातु बिपति संगिनि तैं मोरी ॥
तजौं देह करु बेगि उपाई । दुसह बिरहु अब नहिं सहि जाई ॥१॥
Trijata san bolee kar joree Maatu bipati sangini tai more ।
Tajau deh karu begi upaai Dusah birahu ab nahi sahi jaai ॥
आनि काठ रचु चिता बनाई । मातु अनल पुनि देहु लगाई ॥
सत्य करहि मम प्रीति सयानी । सुनै को श्रवन सूल सम बानी ॥२॥
Aani kaath rachu chita banaai Maatu anal puni dehi lagaai ।
Satya karahi mam preeti sayaanee Sunai ko Shravan sool sam baanee ॥
सुनत बचन पद गहि समुझाएसि । प्रभु प्रताप बल सुजसु सुनाएसि ॥
निसि न अनल मिल सुनु सुकुमारी। अस कहि सो निज भवन सिधारी ॥३॥
Sunat bachan pad gahi samuzaaesi Prabhu prataap bal sujasu sunaaesi ।
Nisi na anal mil sunu sukumaaree As kah so nij bhavan sidhaaree ॥
कह सीता बिधि भा प्रतिकूला । मिलिहि न पावक मिटिहि न सूला ॥
देखिअत प्रगट गगन अंगारा । अवनि न आवत एकउ तारा ॥४॥
Kah Sita bidhi bha pratikula Milihi na paavak mitihi na soola ।
Dekhiat pragat gagan angaara Avani na aavat ekau taara ॥
पावकमय ससि स्रवत न आगी । मानहुँ मोहि जानि हतभागी ॥
सुनहि बिनय मम बिटप असोका। सत्य नाम करु हरु मम सोका ॥५॥
Paavakmay sasi sravat na aagee Maanahu mohi jaani hatabhaagee ।
Sunahi binay mam bitap asoka Satya naam karu haru mam soka ॥
नूतन किसलय अनल समाना । देहि अगिनि जनि करहि निदाना ॥
देखि परम बिरहाकुल सीता । सो छन कपिहि कलप सम बीता ॥६॥
Nootan kisalay anal samaana Dehi agini jani karahi nidaana ।
Dekhi param birahaakul sita So chhan kapihi kalap sam beeta ॥
(दोहा)
कपि करि हृदयँ बिचार दीन्हि मुद्रिका डारि तब ।
जनु असोक अंगार दीन्ह हरषि उठि कर गहेउ ॥ १२ ॥
Kapi kari hriday bichaar deenhi mudrika daari tab ।
Janu asok angaar deenh harashi uthi kar gaheu ॥
હનુમાનજી શ્રીરામે આપેલ મુદ્રિકા ફેંકે છે
કહ્યું ત્રિજટાને બે કર જોડી, માત સંકટસંગિની મોરી,
હવે વિરહવ્યથા ન સહાય, કર તન તજવાનો ઉપાય.
કર કાષ્ઠચિતાને તૈયાર, એમાં જગવી દે પાવકજ્વાળ;
કર પ્રીતિને સત્ય તું મારી, સુણે શૂલસમી કોણ વાણી?
સુણી શબ્દ ચરણ ગ્રહી પ્રેમે કરી શાંત ત્રિજટાએ કેમે;
બળયશ પ્રતાપ સુણાવ્યો, પ્રભુકેરો વિશ્વાસ વધાર્યો.
રાતે અગ્નિ મળે નહિ કયાંય, વદી થઈ પછી એ વિદાય.
વદી વૈદેહી વિધિ પ્રતિકૂળ, મળ્યો અગ્નિ ના, ના શમી શૂળ;
પ્રગટયા આભે અનેક અંગારા આવે અવની પર કિન્તુ ના તારા.
વિધુ વહ્નિશો વરસે ના આગ માની મુજને અત્યંત અભાગ;
સુણ અરજ જરાક અશોક, નામ સત્ય કરી હર શોક.
નવાં કિસલય અનલસમાન, આપ અગ્નિ કરી લે નિદાન;
જોઈ વિરહથી વ્યાકુળ સીતા કલ્પ એક ક્ષણમાં બહુ વીત્યા.
વ્યથા હનુમંત પ્રાણમાં જાગી, આંખ કરુણાને વરસવા લાગી.
(દોહરો)
નાખી નીચે મુદ્રિકા કપિએ કરી વિચાર;
હરખી લીધી માનતાં અશોકનો અંગાર.