रावण ने संधि की दरखास्त को नकार दिया
सुनत सभय मन मुख मुसुकाई । कहत दसानन सबहि सुनाई ॥
भूमि परा कर गहत अकासा । लघु तापस कर बाग बिलासा ॥१॥
Sunat sabhay man much musukaai Kahat dasaanan sabahi sunaai ।
Bhoomi para kar gahat akaasa Laghu taapas kr bag bilaasa ॥
कह सुक नाथ सत्य सब बानी । समुझहु छाड़ि प्रकृति अभिमानी ॥
सुनहु बचन मम परिहरि क्रोधा । नाथ राम सन तजहु बिरोधा ॥२॥
Kah suk naath satya sb baanee Samuzahu chhadi prakruti abhimaanee ।
Sunau bachan mam parihari krodha Naath Raam san tajahu birodha ॥
अति कोमल रघुबीर सुभाऊ । जद्यपि अखिल लोक कर राऊ ॥
मिलत कृपा तुम्ह पर प्रभु करिही । उर अपराध न एकउ धरही ॥३॥
Ati komal Raghubeer subhaaoo Jadhyapi akhil lok kar raaoo ।
Milat krupa tumh par prabhu karihee Ur aparaadh na ekau dharihee ॥
जनकसुता रघुनाथहि दीजे । एतना कहा मोर प्रभु कीजे ॥
जब तेहि कहा देन बैदेही । चरन प्रहार कीन्ह सठ तेही ॥४॥
Janaksuta Raghenaathhi deeje Etana kaha mor prabhu keeje ।
Jab tehi kahaa den baidehee Charan prahaar keenh sath tejee ॥
नाइ चरन सिरु चला सो तहाँ । कृपासिंधु रघुनायक जहाँ ॥
करि प्रनामु निज कथा सुनाई । राम कृपाँ आपनि गति पाई ॥५॥
Naai charan siru chala so tahaa Krujpasindhu Raghunaayak jahaa ।
Kari pranaam nij katha sunaai Raam krupa aapani gati paai ॥
रिषि अगस्ति कीं साप भवानी । राछस भयउ रहा मुनि ग्यानी ॥
बंदि राम पद बारहिं बारा । मुनि निज आश्रम कहुँ पगु धारा ॥६॥
Rishi agasti kee saap bhavaanee Raachhas bhayau raha muni gyaanee ।
Bandi Raam pad baarahi baara Muni nij aashram kahu pagu dhaara ॥
(दोहा)
बिनय न मानत जलधि जड़ गए तीनि दिन बीति ।
बोले राम सकोप तब भय बिनु होइ न प्रीति ॥ ५७ ॥
Binay na maanat jaladhi jad gae teeni din beeti ।
Bole Raam sakop tab bhay binu hoi na preeti ॥
રાવણ સુલેહની દરખાસ્તને હસી કાઢે છે
(દોહરો)
ભય પામ્યો રાવણ છતાં બોલ્યો હસતાં મંદ
નભને અડવાને મથે માનવ વામન અંધ
લઘુ તાપસ એવો કરે વાણીતણો વિલાસ;
દૂતે ફરીફરી કહ્યાં ઉપદેશવચન ખાસ.
વિરોધ છોડો રામ છે સકળ જગતસ્વામી,
અતિકોમળ કરશે કૃપા તમને પણ પામી.
અપરાધ નહીં એક પણ રાખે હૃદયમહીં,
જનકસીતા સુપ્રત કરો, કરો વિલંબ નહીં
દશાનને ત્યારે કર્યો ક્રોધે ચરણપ્રહાર
ચાલ્યો રઘુપતિપાસ એ શુક તેથી તત્કાળ.
કથા કહી કરુણાથકી ઉત્તમ ગતિ પામ્યો.
રાવણ કમભાગી અધમ લેશ નહીં માન્યો.
*
અરજ ન માની જલધિએ ત્રણ દિન વીત્યા તોય,
બોલ્યા રામ સરોષ કે ભયવિણ પ્રીત ન હોય.