लंका जाने के लिए सेतुनिर्माण का समुद्रदेव का सूचन
नाथ नील नल कपि द्वौ भाई । लरिकाईं रिषि आसिष पाई ।
तिन्ह कें परस किएँ गिरि भारे । तरिहहिं जलधि प्रताप तुम्हारे ॥१॥
Naath neel nal kapi dvau bhaai Larikaai rishi aashish paai ।
Tinh ke paras kie giri bhaare Tarihahi jaladhi prataap tumhaare ॥
मैं पुनि उर धरि प्रभु प्रभुताई । करिहउँ बल अनुमान सहाई ॥
एहि बिधि नाथ पयोधि बँधाइअ । जेहिं यह सुजसु लोक तिहुँ गाइअ ॥२॥
Mai puni ur dhari prabhu prabhutaai Karihau bal anumaan sahaai ।
Ehi bidhi naath payodhi bandhaaia Jehi yah sujasu lok tihu gaaia ॥
एहिं सर मम उत्तर तट बासी । हतहु नाथ खल नर अघ रासी ॥
सुनि कृपाल सागर मन पीरा । तुरतहिं हरी राम रन धीरा ॥३॥
Ehi sar mam uttar tat baasee Hatahu naath khal nar agha raasee ।
Suni krupaal saagar man peera Turatahi hari Raam randheera ॥
देखि राम बल पौरुष भारी । हरषि पयोनिधि भयउ सुखारी ॥
सकल चरित कहि प्रभुहि सुनावा । चरन बंदि पाथोधि सिधावा ॥४॥
Dekhi Raam bal paurush bhaaree Harashi payonidhi bhayau sukhaaree ।
Sakal charit kahi prabhuhi sunaava Charan bandi payodhi sidhaava ॥
(छंद)
निज भवन गवनेउ सिंधु श्रीरघुपतिहि यह मत भायऊ ।
यह चरित कलि मल हर जथामति दास तुलसी गाउअऊ ॥
सुख भवन संसय समन दवन बिषाद रघुपति गुन गना ।
तजि सकल आस भरोस गावहि सुनहि संतत सठ मना ॥
Nij bhavan gavaneu sindhu Shree Raghupatihi yah mat bhaayaoo ।
Yah charit kali malahar Jathamati daas Tulasi gaayaoo ॥
Sukh bhavan sansay saman divan Bishaad Raghupati gun gana ।
Taji sakal aas bharos Gaavahi sunahi santat sath manaa ॥
(दोहा)
सकल सुमंगल दायक रघुनायक गुन गान ।
सादर सुनहिं ते तरहिं भव सिंधु बिना जलजान ॥ ६० ॥
Sakal sumangal daayak Raghunaayak gun gaan ।
Saadar sunahi te tarahi bhav sindhu bina jalajaan ॥
। इति श्रीमद्रामचरितमानसे सकलकलिकलुषविध्वंसने पञ्चमः सोपानः समाप्तः ।
॥ सुंदरकाण्ड समाप्त ॥
સમુદ્ર પોતાને ઓળંગવા માટે સેતુનિર્માણનું સુચન કરે છે
બંધુ નીલનલ કપિ બે પામ્યા ઋષિની આશિષ એ,
પ્રચંડ ગિરિને સ્પર્શ કરે પ્રભુપ્રતાપ તો સકળ તરે.
પ્રભુની પ્રભુતા હૃદય ધરી રહીશ શક્ય સહાય કરી,
સમુદ્ર એમ ભલે બંધાય, ત્રિભુવનમાં યશ દિવ્ય ગવાય.
મુજ ઉત્તરતટ પર વસતા ભલે અધમ ખલ નર મરતા;
પ્રભુએ સાગરપીડ હરી શરપ્રયોગને શીઘ્ર કરી.
પેખી બળપૌરુષને સર્વ હરખ્યો અર્ણવ માની પર્વ;
સકળ ખલચરિત પ્રભુને કહ્યું, પદડા જેવું કૈં ન રહ્યું.
(છંદ)
પ્રણમી પદે ભવને ગયો સાગર, મત ગમ્યો રામને;
એ ચરિત ગાયે દાસ તુલસી કલિકલુષ હરનારને;
સુખભવન સંશયમન દમન વિષાદ રઘુપતિગુણ સકળ,
સૌ આશ તેમ ભરોસ તજતાં કર સદા શઠ મન, શ્રવણ.
(દોહરો)
સકળ સુમંગલદાયક રઘુનાયક ગુણગાન,
સાદર સુણનારા તરે ભવસિંધુ વિના યાન.