मारीच ने रावण के आने का कारण पूछा
सुनहु प्रिया ब्रत रुचिर सुसीला । मैं कछु करबि ललित नरलीला ॥
तुम्ह पावक महुँ करहु निवासा । जौ लगि करौं निसाचर नासा ॥१॥
जबहिं राम सब कहा बखानी । प्रभु पद धरि हियँ अनल समानी ॥
निज प्रतिबिंब राखि तहँ सीता । तैसइ सील रुप सुबिनीता ॥२॥
लछिमनहूँ यह मरमु न जाना । जो कछु चरित रचा भगवाना ॥
दसमुख गयउ जहाँ मारीचा । नाइ माथ स्वारथ रत नीचा ॥३॥
नवनि नीच कै अति दुखदाई । जिमि अंकुस धनु उरग बिलाई ॥
भयदायक खल कै प्रिय बानी । जिमि अकाल के कुसुम भवानी ॥४॥
(दोहा)
करि पूजा मारीच तब सादर पूछी बात ।
कवन हेतु मन ब्यग्र अति अकसर आयहु तात ॥ २४ ॥
મારીચ રાવણના આગમનનું રહસ્ય પુછે છે
પ્રિયા રુચિરવ્રત ધર્મસુશીલા, કરું મનોહર માનવલીલા;
કરું નિશાચરનો હું નાશ કર ત્યાં સુધી અનલમાં વાસ.
રામે વાર્તા કહી વખાણી; પ્રભુપદ પુનિત હૃદયમાં ધારી
સમાઇ ગઇ અગ્નિમહીં, ખબર અન્યને પડી નહીં.
રાખ્યું સીતાએ પ્રતિબિંબ પોતાના સરખું સુવિનીત,
શીલ સ્વભાવ રૂપ નિજ જેમ, વસી રહી પોતે હો તેમ.
*
દસમુખ મળ્યો તરત મારીચ, નમ્યો સ્વાર્થરત સકામ નીચ;
નમન નીચનું દુઃખદ ઠરે, અંકુશ ધનુ જ્યમ સર્પ ખરે.
નમે વળી માંજારી તોય વિશ્વાસ કદી કરે ન કોય.
ભયકારક ખલની પ્રિય વાણી હેમપાત્રમાં જ્યમ વિષપાણી.
(દોહરો)
મારીચે પૂજા કરી સાદર પૂછી વાત,
આવ્યા એકલ કેમ ને વ્યગ્ર કેમ છો તાત?