જન્મમાત્ર પામ્યાથી જગમાં ઉજ્જવળ કોઈ થાય નહીં,
જન્મ જ આ જગમાં કોઈનો ઉત્સવહેતુ મનાય નહીં.
અસંખ્ય જન્મે જીવ પળેપળ ઉત્સવ કિન્તુ કોણ કરે ?
વિશાળ વિશ્વમહીં અંજલિયે એ સઘળાને કોણ ધરે ?
મર્ત્યલોકનો મહાન મહિમા, જીવન અમૂલખ શ્રેષ્ઠ કહ્યું;
માનવરૂપે પ્રકટ થવામાં સૌભાગ્ય કહે પ્રાજ્ઞ રહ્યું.
પરંતુ જન્મ લભીને માનવ દાનવ-સરખા કર્મ કરે,
વ્યર્થ ગુમાવે જીવનને તે હણે અન્યને સ્વયં મરે.
માનવ દાનવ થાય બને કે માનવ સાચા અર્થ મહીં,
દેવતા સમો બને બનાવે આશીર્વાદ-સમાન મહી :
બે જ શક્યતા આ જીવનની પ્રગતિ કરે કે પતનપથે
પગલાં ભરે વધે આગળ કે પાછળ હાથ હજાર હઠે.
બીજાને કાજે જે જીવ્યા, ન્યાય નીતિ ચાલે ચાલ્યા.
દ્રવ્યા રડ્યા કોઈને કાજે ચિંતાદર્દ મહીં મહાલ્યા :
પરિશ્રમ કરી પૂર્ણ અન્યને પ્રકાશ અર્પ્યો સત્વ ધર્યું,
જેમના થકી આંતકભર્યું આ અવનીનું ભાગ્ય ફર્યું :
એમના કર્યાં ઉત્સવ લોકે જીવન એ વરદાન થયાં;
સ્મારક કર્યાં મનાવ્યાં પર્વો, એ જીવનને ધન્ય કહ્યાં.
*
એવું હજો સફળ જીવન બાલ તારું,
જેનો મહોત્સવ કરે જનતા બધીયે,
દેવોય દર્શન કરે કૃતકૃત્યતાથી,
જેનો ઘટે નવ મરે મહિમા કદીયે.
પ્રેમી પવિત્ર બળવાન પરોપકારી,
પ્રજ્ઞાભર્યું પ્રગતિના પંથનું વિહારી;
ગંગાથકી મધુર ચંદ્ર થકીય ચારુ,
એવું હજો સફળ જીવન બાલ તારું !
શીલેભર્યું સરસ સંયમથી સજેલું
ને સત્યની પરમજ્યોતિ થકી જડેલું,
શ્રદ્ધા દયા અભયથી રઢિયાળું ન્યારું,
એવું હજો સફળ જીવન બાલ તારું !
અંધારમાં પરમ પાથરતું પ્રકાશ,
દુર્દિનદુઃખદવમાં ધરનાર હાશ;
અન્યાય લેશ સ્વપને નવ સાંખનારું,
એવું હજો સફળ જીવન બાલ, તારું !
આસક્તિથી રહિત નિર્મમ દીનબંધુ,
સ્નેહી અનાથજનનું શુચિ સ્નેહસિંધુ;
મૃત્યુ થકી ન મરનાર, ન હારનારું,
એવું હજો સફળ જીવન બાલ તારું !
*
એવા એવા નવલ ઉરના ભાવ ગીતે વહાવી
માતા ગાયે નિજ ભવનને સ્વર્ગ જેવું સજાવી;
એને ક્યાંથી ખબર જગને જ્યોતિ જે તારનારી
ઝૂલે છે તે શિશુસ્વરૂપમાં પારણે આજ આવી !