श्रीराम ने विभीषण को शरण दिया
अस कहि करत दंडवत देखा । तुरत उठे प्रभु हरष बिसेषा ॥
दीन बचन सुनि प्रभु मन भावा । भुज बिसाल गहि हृदयँ लगावा ॥१॥
As kahi karat dandavat dekha Turat uthe prabhu harash bisesha ।
Deen bachan suni prabhu man bhaava Bhuj bisaal gahi hriday lagaava ॥
अनुज सहित मिलि ढिग बैठारी । बोले बचन भगत भय हारी ॥
कहु लंकेस सहित परिवारा । कुसल कुठाहर बास तुम्हारा ॥२॥
Anuj sahit mili dhig baithaaree Bole bachan bhagat bhayaharree ।
Kahu Lankes sahit parivaara Kusal kuthaahar baas tumhaara ॥
खल मंडलीं बसहु दिन राती । सखा धरम निबहइ केहि भाँती ॥
मैं जानउँ तुम्हारि सब रीती । अति नय निपुन न भाव अनीती ॥३॥
Khal mandalee basahu dinu raatee Sakha dharam nibahai kehi bhaantee ।
Mai jaanau tumhaari sab reetee Ati nay nipun na bhaav aneetee ॥
बरु भल बास नरक कर ताता । दुष्ट संग जनि देइ बिधाता ॥
अब पद देखि कुसल रघुराया । जौं तुम्ह कीन्हि जानि जन दाया ॥४॥
Baru bhal baas narak kar taata Dusht sang jani dei bidhaata ।
Ab pad dekhi kusal Raghuraaya Jau tumh keenhi jaani jan daaya ॥
(दोहा)
तब लगि कुसल न जीव कहुँ सपनेहुँ मन बिश्राम ।
जब लगि भजन न राम कहुँ सोक धाम तजि काम ॥ ४६ ॥
Tab lagi kusal na jeev kahu sapane hu man bishraam ।
Jab lagi bhajat na Raam kahu sok dhaam taji kaam ॥
શ્રીરામ વિભીષણને શરણ આપ્યું
(દોહરો)
પ્રણામ કરતાં પેખતાં પામ્યા હર્ષ વિશેષ
દીનવચન સુણતાં વળી ભેટયા પ્રભુ પ્રેમેશ.
અનુજસહિત મળતાં સુખે બેસાડીને પાસ
ભક્તનભયહર વચનને કહ્યાં એમણે ખાસ.
કુશળ તમે પરિવારસહ છો લંકેશ, ખરે?
ખલમંડળમાં વિહરતા દિન ને રાત તમે.
ધર્મ આચરો શેં તમે; રીત બધી જાણું,
નીતિનિપુણ છો, અનીતિ ના પ્રિય જરા, માનું.
નરકવાસ સારો ઘણો શ્રેયસ્કર લાગે,
વિધાતા ન દે દુષ્ટનો સંગ, પ્રાણ માગે.
વદ્યા વિભીષણ મેં સુખદ દર્શન દિવ્ય કર્યું
કુશળ એટલે; નિજ ગણી ચરણે સ્થાન ધર્યું.
કુશળ જીવ ના ત્યાં સુધી સ્વપ્ને નવ વિશ્રામ
ભજે રામ ના જ્યાં સુધી તજી શોકપ્રદ કામ.